του Δημήτρη Φρέσκου
Το κλίμα στην Ουκρανία βαραίνει χωρίς για την ώρα διάθεση συμβιβασμών από καμία πλευρά. Παρά τα όσα ακούγονται, η μεγαλύτερη κρίση μετά τον Ψυχρό Πόλεμο οδεύει προς την κορύφωση της και το απονενοημένο μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να συμβεί. Το ενδεχόμενο να επικρατήσει σωφροσύνη είναι το ζητούμενο αλλά φαίνεται πως απομακρύνεται κάθε ώρα που περνά.
Το κάδρο της γεωπολιτικής αρένας είναι πολύ ευρύτερο από τα ρωσοουκρανικά σύνορα και έχει να κάνει σαφώς με την πρώτη μετωπική σύγκρουση δυο οικονομικών οικοσυστημάτων του Ευρωατλαντικού και του ισχυροποιημένου τα τελευταία χρόνια Ευρασιατικού. Με απλά λόγια οι ΗΠΑ είναι πλέον αποφασισμένες να βάλουν φρένο σε Ρωσία και Κίνα που επιχειρούν να διαμορφώσουν ένα εναλλακτικό κοσμοσύστημα , διασπαστικό ως προς εκείνο του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού που ηγεμονεύει η Ουάσιγκτον.
Η ανοιχτή πληγή του Ουκρανικού είναι απλά ο ιδανικός μοχλός πίεσης στη Ρωσία και τέλειος τρόπος υπονόμευσης της συνεργασίας της με την υπόλοιπη Ευρώπη και πρωτίστως τη Γερμανία.
Οι ΗΠΑ διέκριναν τον κίνδυνο να χαθούν τα όσα κερδήθηκαν τη στιγμή της αποσύνθεσης της ΕΣΣΔ όταν έχοντας τον έλεγχο των βασικών, διεθνών, καπιταλιστικών, οικονομικών μηχανισμών, το δολάριο και βεβαίως την αμερικανική στρατιωτική μηχανή , κατόρθωσαν με τους συμμάχους τους να εμφανιστούν ως το μοναδικό μπλοκ δυνάμεων παγκοσμίως.
Ο μοναδικός ισχυρός πόλος και μονόδρομος για όσους ήθελαν να έχουν ελπίδα . Όλοι μπορούσαν είτε να ενταχθούν με το «καλό» σαν φτωχοί συγγενείς, είτε να υποστούν κυρώσεις με επεμβατικές και τιμωρητικές πρακτικές οι οποίες τους οδηγούσαν αργά η γρηγορά σε υποταγή στα αμερικανικά γεωπολιτικοοικονομικά συμφέροντα .
Η Αμερική πλέον δείχνει να προετοιμάζεται όχι απλώς για να σταθεί πολιτικά απέναντι σε Ρωσία- Κίνα αλλά ακόμη και για στρατιωτική αντιπαράθεση.. Η Ουκρανία και η Ταϊβάν έχουν γίνει σημεία κλειδιά και κυρίως εργαλεία στο πλαίσιο της ανάπτυξης του Αμερικανικού σχεδιασμού .
Ένας πόλεμος κατά προτίμηση χαμηλής έντασης και χωρίς άμεση εμπλοκή Αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων που θα ανακόψει την «αυθάδη» πορεία που προδιαγράφουν η Ρωσία και η Κίνα μοιάζει αναπόφευκτος .
Οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών σύμφωνα με αξιωματούχους των ΗΠΑ θεωρούν ότι η Ρωσία επιταχύνει τις προετοιμασίες της για να προχωρήσει σε εισβολή μεγάλης κλίμακας στην Ουκρανία και ότι έχει αναπτύξει ήδη το 70% των δυνάμεων που, κατ’ αυτές, θεωρεί πως χρειάζονται για μια τέτοια επιχείρηση. Με το ρυθμό που συνεχίζουν να φθάσουν στρατιωτικές ενισχύσεις στα σύνορα της Ουκρανίας, ο Βλαντιμίρ Πουτιν αναμένεται να έχει στη διάθεσή του, δύναμη επαρκή για εισβολή μεγάλης κλίμακας –περί τους 150.000 άνδρες– περί τα μέσα του Φεβρουαρίου.
Πως εμπλέκεται η Ελλάδα στην «Τιτανομαχία»
Ο μεσογειακός νότος απέχει κάποιες χιλιάδες χιλιόμετρα από την περιοχή της έντασης η Ελλάδα ωστόσο από νωρίς έχει ρόλο σε όσα διαδραματίζονται και μόνο ουδέτερη δεν είναι. Από την πρώτη κιόλας στιγμή κατά την περίοδο προετοιμασίας της αιματηρής ουκρανικής κρίσης, το εκκλησιαστικό σχίσμα και το ουκρανικό αυτοκέφαλο.
Το έδωσε το Οικουμενικό Πατριαρχείο και το αναγνώρισαν με επεισοδιακό τρόπο μόνο τρεις ελληνόφωνες Εκκλησίες, της Ελλάδας, της Κύπρου και της Αλεξάνδρειας.
Προφανώς ότι έγινε μόνο τυχαίο δεν ήταν ,όπως και η μετέπειτα στάση της χώρας όταν οι συμφωνίες του Μινσκ που προβλέπουν ειδικό καθεστώς αυτονομίας εντός Ουκρανίας στις δύο de facto αποσχισμένες επαρχίες, δεν τηρήθηκαν από την ουκρανική κυβέρνηση.
Ελλάδα -ΗΠΑ διαμόρφωσαν κοινό μέτωπο σε ότι αφορά τις κυρώσεις στη Ρωσία. Η Αθήνα διάλεξε πλευρά από την πρώτη στιγμή και χωρίς δεύτερη σκέψη
Το άρθρο του Αμερικανού πρέσβη Τζέφρι Πάιατ στις 3/2 για το «Ουκρανικό» έδειξε με σαφή τρόπο πως η Ελλάδα αποτελεί μέρος του αμερικανικού σχεδιασμού. «Οι ΗΠΑ και η Ελλάδα δεσμεύονται να στηρίξουν την ουκρανική κυριαρχία και ακεραιότητα», αναφέρει μεταξύ άλλων. «Οι φίλοι μας στην Ελλάδα είναι πολύ σημαντικοί. Αμερικανοί και Έλληνες πρέπει να σταθούν μαζί με την Ουκρανία να διασφαλίσουν μια ελεύθερη και σταθερή Ευρώπη προς το συμφέρον των λαών και των δημοκρατιών, είτε είναι Αμερικανοί, Έλληνες, ή άλλοι σε ολόκληρο τον κόσμο»
Η Ρωσία αντέδρασε, με ανάρτηση της πρεσβείας της στην Ελλάδα στο twitter «Κάποιοι θέλουν να εμπλέξουν την Ελλάδα σε περιπέτειες, που εξυπηρετούν τα σχέδιά τους για τον περιορισμό της Ρωσίας μέσω της δημιουργίας κρίσεων στα ρωσικά σύνορα»
Μην ξεχνάμε πως οι εμπλεκόμενες πλευρές, γνωρίζουν τον ιδιαίτερο ρόλο που θα διαδραματίσει η Ελλάδα σε περίπτωση στρατιωτικής ανάφλεξης, με τις βάσεις των ΗΠΑ σε Αλεξανδρούπολη και Σούδα, αλλά και λόγο στην περιοχή με την η πολυάριθμη ελληνική κοινότητα .Ήδη η πλειονότητα του αμερικανικού οπλισμού με προορισμό την Ουκρανία αποστέλλεται μέσω του Λιμένα Αλεξανδρούπολης .
Τι κερδίζουμε;
Η Ελλάδα αν και θα περίμενε κανείς να κερδίσει με την ως τώρα στάση της την απόλυτη συμπαράσταση των ΗΠΑ στα εθνικά μας θέματα, δεν κατάφερε να επιτύχει κυρώσεις κατά της Τουρκίας παρά τις καταγεγραμμένες και αποδεδειγμένες απειλές εναντίον της χώρας και της Κύπρου.
Και όλα αυτά όταν η γειτονική Τουρκία κρατώντας πισινές, όχι μόνο έκανε την δουλειά της πουλώντας τα μη επανδρωμένα bayraktar στο εθνικιστικό καθεστώς της Ουκρανίας, αλλά διατήρησε και άριστες σχέσεις και με την άλλη πλευρά, με τον Βλαντιμίρ Πούτιν συμπαραστάτη και σύμμαχο της στην ενεργειακή μάχη της Ανατολικής Μεσογείου..
Η Ελλάδα στο διαμορφούμενο νέο γεωπολιτκό τοπίο κινδυνεύει να βρεθεί απέναντι και στην Κίνα έναν από τους μεγαλύτερους επενδυτές στη χώρα( Cosco)
Η απόφαση θα είναι δύσκολη όταν ο μεγάλος μας σύμμαχος μάς ωθήσει να εμπλακούμε περαιτέρω στο Ουκρανικό. Η κρίση συσσωρεύει πρόσθετα προβλήματα στην ελληνική εξωτερική πολιτική και την εθνική οικονομία, ενώ σύντομα η κυβέρνηση θα κληθεί να λάβει αποφάσεις για την –απόλυτη ή μη– στήριξη στρατιωτικών πρωτοβουλιών του ΝΑΤΟ και ενδεχόμενων κυρώσεων της ΕΕ. Μακάρι να γνωρίζουμε τι κάνουμε και να φανούμε τυχεροί.
Μακάρι να τα έχουμε ζυγίσει καλά.
Πηγή: todaypress.gr