Nίκος Χλύκας (δασολόγος): Θα υπάρξει αναγέννηση του δάσους 1000% στις εκτάσεις που κάηκαν εφέτος. Το πρόβλημα είναι για όσες έχουν καεί δύο φορές. Ωστόσο, με σχέδιο και παρεμβάσεις βήμα-βήμα το δάσος θα επανέλθει. Η φύση έχει τον τρόπο της. Αυτή αποφασίζει και ο άνθρωπος συμπληρώνει
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press του Σαββάτου
του Πάνου Μπαΐλη
Και όμως υπάρχει ελπίδα για την αναγέννηση του δάσους της Δαδιάς. Το μεγάλο θέμα όμως δεν είναι πως θα αντιδράσει η φύση αλλά πως θα παρέμβει ο ανθρώπινος παράγοντας. «Θα υπάρξει αναγέννηση του δάσους 1000% στις εκτάσεις που κάηκαν εφέτος. Το πρόβλημα υπάρχει για όσες έχουν καεί δύο φορές. Ωστόσο, με σχέδιο και παρεμβάσεις βήμα-βήμα το δάσος θα επανέλθει». Ο δασολόγος κ. Νίκος Χλύκας, επιμένει ότι η φύση έχει τον τρόπο της. Αυτή αποφασίζει και ο άνθρωπος απλώς συμπληρώνει.
Σύμφωνα με τον κ. Χλύκα , πλέον αυτό που προέχει είναι να γίνει καταγραφή των πνευμόνων που διασώθηκαν. Επίσης θα πρέπει να περιμένουμε τι θα γίνει μετά τις βροχές του φθινοπώρου. Σε ό,τι αφορά τις άμεσες προτεραιότητες είναι αυτονόητα τα αντιπλημμυρικά και αντιδιαβρωτικά έργα. Παράλληλα, όπως λέει «Θα πρέπει να δούμε τι θα γίνει με την τοπική οικονομία η οποία η οποία συνδέεται με το δάσος. Η οικονομική ανασυγκρότηση είναι το μεγάλο ζητούμενο. Οι κτηνοτρόφοι, οι αγρότες, οι μελισσοκόμοι και η υλοτομία είναι δραστηριότητες οι οποίες πλέον δεν μπορούν να ασκηθούν. Ειδικά για τους κτηνοτρόφους το πρόβλημα θα είναι μεγάλο καθώς είναι δεδομένο ότι θα απαγορευτεί η βόσκηση. Είναι αυτονόητο ότι αυτά τα επαγγέλματα δεν πρέπει να εγκαταλειφθούν».
Σε ό,τι αφορά την πανίδα το μόνο που μένει είναι ουσιαστική καταγραφή πόσα από τα είδη έμειναν. Και στην περίπτωση της πανίδας, κατά τον κ. Χλύκα, πολλά είδη θα επιστρέψουν με την ανάπτυξη της βλάστησης.
Ανεξάρτητα από αυτά, άμεσα θα πρέπει να εκπονηθεί ένα αντιπυρικό σχέδιο που θα βασίζεται στα δεδομένα της περιοχής. «Η φύση θέλει τα δικά της δέντρα και φυτά. Δεν γίνεται να αλλάξει ο άνθρωπος τα είδη. Η φύση αποφασίζει και ο άνθρωπος συμπληρώνει. Δεν επιβάλλονται κανόνες στη φύση. Αυτό είναι κανόνας που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε».
Για την εφαρμογή του αντιπυρικού σχεδίου χρειάζονται «πιστώσεις και προσωπικό». Αυτό που αγνοείται από τους αρμόδιους, όπως τονίζει ο κ. Χλύκας, είναι ότι το όποιο σχέδιο έχει διάρκεια επτά χρόνων και χρειάζεται επικαιροποίηση ώστε να γίνονται οι απαραίτητες παρεμβάσεις στον κατάλληλο χρόνο.
Ουσιαστικό ρόλο, στην προσπάθεια αναγέννησης, θα πρέπει να έχουν οι ειδικοί. «Δυστυχώς εμφανίζονται κάποιοι οι οποίοι μεταφέρουν τεχνικές αναδάσωσης οι οποίες δεν προσιδιάζουν στην περιοχή. Δεν μπορείς να πετάς σπόρους με το αεροπλάνο. Η Ελλάδα δεν είναι Καναδάς. Όπου χρειαστεί, υπάρχει ο κλασικός τρόπος με τα δενδρύλλια. Είναι μία μέθοδος δοκιμασμένη που δεν μπορούμε να παρακάμψουμε. Ελπίδα υπάρχει, αρκεί να συμφιλιωθούμε με τη φύση», επισημαίνει ο κ. Χλύκας.
Το σπάνιο δάσος της Δαδιάς
Το δάσος της Δαδιάς είναι από τις ελάχιστες περιοχές της Ευρώπης στην οποία συμβιώνουν και ευδοκιμούν συγκεντρωμένα πολλά είδη της χλωρίδας και της πανίδας της Βαλκανικής χερσονήσου, της Ευρώπης και της Ασίας.
Έχει καταγραφεί ως τις ελάχιστες περιοχές όπου συμβιώνουν διαφορετικά είδη αρπακτικών. Είναι χαρακτηριστικό ότι εδώ διαβιούν τρία από τα τέσσερα είδη γύπα της Ευρώπης (Μαυρόγυπας, Ασπροπάρης και όρνιο). Επίσης, στο δάσος αυτό “φωλιάζουν”
σπάνια είδη που κινδυνεύουν, με πληθυσμιακές πυκνότητες μοναδικές στην Ευρώπη. Παρατηρήθηκαν 36 από τα 38 ημερόβια αρπακτικά είδη. Απαντώνται συνολικά 212 είδη πουλιών, ανάμεσα τους δε πολλά σπάνια είδη όπως 9 από τους 10 ευρωπαϊκούς δρυοκολάπτες. Ο μαυροπελαργός έχει καταγραφεί με 40 ζευγάρια και το Εθνικό Πάρκο είναι η πιο σημαντική περιοχή αναπαραγωγής του στην Ελλάδα. Μόνο εδώ και στην Εξτρεμαδούρα της Ισπανίας συναντάμε τα τελευταία ζευγάρια μαυρόγυπα της Ευρώπης. Από τα θηλαστικά είδη ζουν 53 στο Εθνικό Πάρκο και ανάμεσα τους ο λύκος, το αγριογούρουνο, το ζαρκάδι, ο λαγός, η αλεπού, ο λαγόγυρος και πολλά άλλα είδη τρωκτικών. Μέσα σε σπηλιές και παλιές στοές υπάρχουν 24 είδη νυχτερίδας. Ο Έβρος είναι η πιο πλούσια περιοχή της Ευρώπης σε ερπετά, αμφίβια και αρπακτικά. Ο μεγάλος αυτός αριθμός συμβάλλει στη διατήρηση υγειών πληθυσμών σαρκοβόρων θηλαστικών και αρπακτικών πουλιών.
Στο Εθνικό Πάρκο Δάσους Δαδιάς-Λευκίμης-Σουφλίου έχουν παρατηρηθεί συνολικά 60-65 είδη θηλαστικών περίπου. Από τα πιο εντυπωσιακά είναι το Ζαρκάδι (Capreolus capreolus), η απειλούμενη Βίδρα (Lutra lutra), ο Λύκος (Canis lupus), η Αγριόγατα (Felis silvestris), το Αγριογούρουνο (Sus scrofa), το Πετροκούναβο (Martes foina), η Νυφίτσα (Mustela nivalis) και ο Ασβός (Meles meles). Πέρα από τα μεγάλα θηλαστικά όμως πολύ σημαντικά είναι και τα μικρά τρωκτικά, τα οποία βρίσκονται σε αφθονία και αποτελούν βασική πηγή τροφής για τα αρπακτικά πουλιά. Σημαντική είναι επίσης και η παρουσία 24 ειδών νυχτερίδων στο Εθνικό Πάρκο, έξι από τα οποία προστατεύονται από την εθνική και τη διεθνή νομοθεσία.
Η παρουσία των ερπετών και των αμφιβίων στο Εθνικό Πάρκο είναι πολύ σπουδαία, καθώς αποτελούν βασική πηγή τροφής για τα αρπακτικά πουλιά, καθώς και για τους πελαργούς και ερωδιούς της περιοχής. Ο αριθμός ειδών αμφιβίων που έχουν καταγραφεί είναι 13 από τα οποία τα 10 είναι βάτραχοι, συμπεριλαμβανομένης της απειλούμενης Κοκκινομπομπίνας (Bombina bombina), ενώ τα άλλα τρία είναι δύο είδη τρίτωνα και η γνωστή Σαλαμάνδρα (Salamandra salamandra). Από τα 29 είδη ερπετών, τα τέσσερα είναι χελώνες, τα έντεκα σαύρες και τα δεκατέσσερα φίδια, από τα οποία μόνο τα δύο είδη οχιάς είναι επικίνδυνα για τον άνθρωπο. Οι βάτραχοι αποτελούν αγαπημένη τροφή για τους πελαργούς, ενώ ο Χρυσαετός (Aquila chrysaetos) προτιμά τις χελώνες και ο Φιδαετός (Circaetus gallicus) τα φίδια.
Λιγότερο μελετημένα είναι τα ψάρια που βρίσκει κανείς στα ρέματα, με 17 είδη να έχουν καταγραφεί συνολικά. Αντιθέτως, για τα ασπόνδυλα έχουν γίνει αρκετές μελέτες, κατά τις οποίες έχουν καταγραφεί 283 είδη, από τα οποία τα 104 είναι πεταλούδες.
Σε ό,τι αφορά την χλωρίδα στο εθνικό πάρκο κυριαρχούν η τραχεία Πεύκη, η μαύρη Πεύκη ,δρύες , ενώ στο νοτιοδυτικό τμήμα του επιβιώνει ένα μικρό φυλλοβόλο δένδρο το Eriolobus tribolatus (Αγριομηλιά). Αυτό από όλη την Ευρώπη συναντάται μόνο στον Έβρο με τον ελάχιστο πληθυσμό των 150 ατόμων. Κατατάσσεται δε στην κατηγορία των σπάνιων και απειλούμενων ειδών της Ευρωπαϊκής χλωρίδας.