Ο πρώην δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Σωτήρης Κούβελας σε διδακτική ανάρτηση, με αφορμή τα όσα συνέβησαν στην Αττική με την κακοκαιρία «Ελπίς» μιλάει την πρώτη του μέρα ως πρώτος πολίτης της πόλης όταν κλήθηκε να αντιμετωπίσει τον χιονιά 1 χρόνο μετά τον «ιστορικό χιονιά».
Για όσους έζησαν τις πραγματικά σφοδρές χιονοπτώσεις του 1987 και του επονομαζόμενου “ιστορικού χιονιά” του 1988 στη Θεσσαλονίκη η ανάρτηση αυτή έχει ιδιαίτερη αξία.
Ακόμη και για σήμερα είναι διδακτική, για το πώς μπορεί μια δημοτική αρχή να έχει ικανοποιητική έστω ανταπόκριση στα έντονα καιρικά φαινόμενα.
Η ανάρτηση του κ. Σωτήρη Κούβελα:
“2 Ιαν/ρίου 1987 1η μέρα Δήμαρχος, αντιμέτωπος με τον χιονιά.
Είχα καλέσει τους διευθυντές σε πρώτη σύσκεψη ώρα 9.30 π.μ., για να τους γνωρίσω και ν’ ακούσω αν υπάρχουν επείγοντα θέματα που απαιτούσαν άμεση δική μου παρέμβαση. Όπως εξελίσσονταν όμως τα πράγματα, σύμφωνα με το δελτίο καιρού της ΕΜΥ, ένα ήταν το θέμα και εξαιρετικά επείγον: Η κακοκαιρία, που επιδεινωνόταν ραγδαία.
«Κύριοι, πρέπει να κρατήσουμε τους δρόμους ανοιχτούς».
Και γι’ αυτό πρότεινα:
− Όλα τα φορτηγά οδοποιίας, και κήπων, με το κατάλληλο προσωπικό, να ετοιμασθούν για να μεταφέρουν και να σκορπίζουν αλάτι στους δρόμους, μέρα-νύχτα.
− Να καλέσουμε εργολάβους με γκρέϊντερ και φορτωτές να καθαρίζουν τους δρόμους, παράλληλα με τον Δήμο.
− Να ζητήσουμε από την Πυροσβεστική να θέσει σε ετοιμότητα τον στόλο της για να παίρνει θαλασσινό νερό και να ρίχνει στους δρόμους και να λειώνουν τα χιόνια.
Συζητήσαμε και συμφωνήσαμε τις λεπτομέρειες.
Συστήσαμε μια επιτροπή από τον προοριζόμενο για την αντιδημαρχία οδοποιΐας Δημ. Γυφτόπουλο, τον διευθυντή οδοποιίας Δημ. Γιανιτσόπουλο και τους διευθυντές καθαριότητας και κήπων, να συντονίζουν την εκτέλεση των αποφασισθέντων.
Ο εθελοντισμός μπαίνει στην μάχη της κακοκαιρίας.
Το πρόγραμμα δεν πρόλαβε να προχωρήσει καλά καλά, όταν εμφανίστηκε στο γραφείο μου ο Όθων Μοσχίδης, ο ολυμπιονίκης της πάλης, που ήταν σύμβουλός μου στο 4ο διαμέρισμα, εργολάβος έργων οδοποιίας: «Τα μηχανήματά μου στις υπηρεσίες σου, Δήμαρχε. Θα βρω κι’ άλλους συναδέλφους να βοηθήσουν εθελοντικά». Τον ευχαρίστησα θερμά κι έφυγε τρέχοντας. Μετά από λίγο τον είδα, από το παράθυρο του γραφείου μου, πάνω σ’ ένα φορτωτή να καθαρίζει τη διασταύρωση Εγνατίας -Βενιζέλου.
Το απόγευμα ήρθε ο μακαρίτης Γιάννης Ραπτόπουλος ιδιοκτήτης της EXPRESS SERVICE και μου δήλωσε: Διαθέτω όλες τις νταλίκες μου, τις φορτώνω με αλάτι, που θα σκορπίζει δικό μου προσωπικό.
Είχαμε τώρα, ως συμμάχους, δύο δυνατούς παίχτες.
Για τρία μερόνυχτα δούλεψαν όλοι στο φουλ και μετά στο ρελαντί. Οι δρόμοι έμειναν ανοιχτοί. Η κακοκαιρία είχε νικηθεί, από την συντονισμένη δράση υπηρεσιών και εθελοντών.
Ραντεβού με παρόμοια κακοκαιρία είχαμε και τον επόμενο χρόνο Αυτή την φορά όμως ξέραμε και δεν…ψαρώσαμε!”.