Του Σπύρου Μουρελάτου
Είναι από αυτά τα μέρη, που σου ασκούν μία σχεδόν ανεξήγητη έλξη, ακόμα και εάν δε σε δένει κάτι, τουλάχιστον ευθέως, με αυτά.
Δεν χρειάζεται πολυήμερη παραμονή στην Αλεξάνδρεια – αρκούν μόνο λίγες ώρες – για να σου ξεδιπλώσει αβίαστα το μεγαλείο της και να σου υπενθυμίσει πως όχι πολλά χρόνια πίσω, στεκόταν ως ο σημαντικότερος εμπορικός κόμβος της Βορείου Αφρικής, και ένα από τα επιδραστικότερα πολιτιστικά κέντρα της ολόκληρης της Μεσογείου.
Κακά τα ψέματα όμως. Για εμάς τους Έλληνες η αδιαμφισβήτητη γοητεία της Αλεξάνδρειας δεν εξαντλείται ούτε στο φαντασμαγορικό ηλιοβασίλεμα του παραλιακού μετώπου της πόλης, ούτε και στην αρχιτεκτονική της, αδιάψευστος μάρτυρας του περασμένου «ευρωπαικού» της μεγαλείου.
Η πόλη, που ίδρυσε ο Μέγας Αλέξανδρος το 331 πχ, αποτέλεσε ιδίως από το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα και στο μεγαλύτερο μέρος του 20ου πιθανώς την λαμπρότερη εκδοχή της ακμής του παροικιακού Ελληνισμού για εκείνη την περίοδο.
Παρά την αγχώδη – τέτοιες είναι στην μεγάλη τους πλειοψηφία οι αποστολές με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, είτε στο εσωτερικό, είτε στο εξωτερικό λόγω στενότητας χρόνου και ταυτόχρονης πληθώρας δραστηριοτήτων – ολιγόωρη παραμονή μας στην Αλεξάνδρεια το απόγευμα της Δευτέρας, αντιλαμβάνεσαι με το…καλησπέρα την «ελληνικότητα» της πόλης.
Υπάρχουν γωνιές στην Αλεξάνδρεια, που θαρρείς ότι ευωδιάζουν από Ελλάδα. Το κύρος του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου με τον υπερδραστήριο Πάπα και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής, Θεόδωρο Β’, το μοναδικό άγαλμα στο Εθνικό Μουσείο, που εκτιμάται πως αποδίδει τον Μέγα Αλέξανδρο, η Βιβλιοθήκη, αλλά πολύ περισσότερο η σφριγηλή εάν και κατά πολύ συρρικνωμένη πλέον Ελληνική παροικία υπογραμμίζουν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι η Αλεξάνδρεια δικαιωματικά κατέχει ένα από τα πλέον χρυσά κεφάλαια στην ιστορία του έθνους και του λαού μας.
Είναι και αυτός, εξάλλου, το γόητρο, αλλά και η εν γένει συμβολή της Ελληνικής Κοινότητας της Αλεξάνδρειας, καθώς και της αντίστοιχης παροικίας στο Κάιρο, ένας από τους παράγοντες των παραδοσιακά στενών διπλωματικών σχέσεων Ελλάδος και Αιγύπτου.
Κάτι, που επιβεβαιώθηκε και στην χθεσινή, τρίτη κατά σειρά συνάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον πρόεδρο της χώρας, Αμπντέλ Φατάχ Αλ Σίσι.
«Η έντονη κινητικότητα στην γεωπολιτική σκακιέρα της περιοχής απαιτεί αδιάκοπη προσπάθεια βελτίωση της σχετικής θέσης της χώρας» ομολογεί ανώτερος κυβερνητικός αξιωματούχος. «Η σχέση μας με την Αίγυπτο είναι στρατηγικής φύσεως και δεν υπόκειται σε αλλαγές από πρόσκαιρες και μη μετατοπίσεις στις ούτως ή άλλως εύθραυστες ισορροπίες στην ευρύτερη περιοχή» προσθέτει χαρακτηριστικά.
Είναι σαφές ότι στη νέα φάση της δρομολογούμενης τουρκικής…στροφής προς τον διάλογο Αθήνα και Κάιρο τηρούν προς το παρόν…ευμενή στάση αναμονής επιδιώκοντας να αξιολογήσουν το βάθος, πολύ περισσότερο, όμως, τη συνέπεια, αλλά και την ειλικρίνεια των τουρκικών προθέσεων.
Πηγή: afteroffice.gr