Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Today Press
του Ανέστη Γερονικολάκη
Λέμε συχνά πως οι κάλπες δεν είναι «λευκή επιταγή».
Με αυτό εννοούμε πως ως εκλογικό σώμα επιλέγουμε ανά τετραετία την κυβέρνηση που κατά την κρίση μας θα υπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα του λαού και του τόπου, χωρίς να εκχωρούμε τα δικαιώματα μας και χωρίς να χάνουμε το δικαίωμα της επιτήρησης της εκάστοτε εξουσίας.
Θεωρητικά, ωστόσο, μέχρι σήμερα γνωρίζαμε πως οι κάλπες -δίχως να αποτελούν κολυμβήθρα του Σιλωάμ- είναι οπωσδήποτε ένα ξεκάθαρο ζύγι (θετικό ή αρνητικό) για τις προσδοκίες που έχει δημιουργήσει ένας πολιτικός σχηματισμός αν επιθυμεί να έρθει στην εξουσία ή για τα έργα και τις ημέρες ενός κόμματος που ήδη κυβερνά.
Πιστεύαμε δηλαδή πως, αν μη τι άλλο, τα μεγάλα και τα σημαντικά κρίνονται πάντοτε εκεί. Τελεσίδικα.
Στη εποχή των μεγάλων αλλαγών και ανακατατάξεων, αυτό έπαψε να ισχύει και η κυβέρνηση το κατάλαβε βίαια την εβδομάδα που πέρασε.
Η πληγή των Τεμπών παραμένει χαίνουσα, με το Μαξίμου να παίρνει το μήνυμα. Ένα μήνυμα που είχαν θολώσει απανωτές εκλογικές διαδικασίες, αλλά και οι μετρήσεις κοινής γνώμης που ακόμη μέχρι σήμερα δείχνουν πως δεν υπάρχει ορατός αντίπαλος του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Οι πολίτες θέλουν απαντήσεις στα ερωτήματά τους και η μόνη αρμόδια για να τις δώσει είναι η Δικαιοσύνη, για να πάψουν τα εθνικά μας δράματα να γίνονται κομματικό εργαλείο, για να ξαναπιστέψουμε στους πυλώνες της Δημοκρατίας, για να μην κερδίζει χώρο η συκοφαντία και η συνωμοσιολογία, αλλά και για να εισπνέει όλη η κοινωνία το ίδιο οξυγόνο.