του Ανδρέα Κωνσταντάτου
Τι τρομάρα που πήραμε χθες στη Βουλή, με έναν ομογενή ναζιστή που έκανε δηλώσεις, στο τηλεοπτικό μήνυμα του Ζελένσκι.
Βγήκαν οι βουλευτές της αντιπολίτευσης έξω από την αίθουσα, ταραγμένοι, ωχροί από το σοκ, φωνάζοντας “τι μας έφερες Μητσοτάκη”, “έναν φασίστα στη βουλή”, “δεν έπρεπε να έρθουμε” και ζητούσαν το κεφάλι του προέδρου της Βουλής, Κώστα Τασούλα, στο πιάτο.
Είναι όμως ναζιστής; Ναι, λένε στην αριστερή αντιπολίτευση, αφού είναι μέλος του τάγματος του Αζόφ , τι άλλο θα είναι!
Μα ο ίδιος είπε, πως “ο πατέρας του πολέμησε τους Ναζί Γερμανούς και τώρα ο ίδιος πολεμά τους ναζί Ρώσους”.
“Δεν έχουν καμιά σημασία τα λόγια του, αλλά το γεγονός πως ανήκει στο Τάγμα του Αζόφ. Αυτό είναι αρκετό”, συνεχίζει η αντιπολίτευση.
Άλλο όμως το τάγμα, όπως λέει και ανακοίνωση της Ουκρανικής πρεσβείας, εδώ και πολλά χρόνια έχει ενταχθεί επίσημα στην εθνική φρουρά της Ουκρανίας, είναι τμήμα των Ενόπλων Δυνάμεων, που κρατά την άμυνα στην Μαριούπολη. Οι πρώτοι ναζιστές αρχηγοί του, αποχώρησαν και το κόμμα των ναζιστών που δημιουργήθηκε έλαβε στις τελευταίες ελεύθερες εκλογές στην Ουκρανία 1,6% πολύ λιγότερο από τους δικούς μας ναζιστές της Χρυσής Αυγής.
Πραγματικά δεν ξέρω, αν ο άνθρωπος αυτός είναι ναζί ή όχι, απλά σας μεταφέρω έναν δυνητικό διάλογο μεταξύ των δυο πλευρών.
Πιστεύω όμως, πως κακώς σε ένα μήνυμα ενός δημοκρατικά εκλεγμένου Προέδρου προς την Ελληνική Βουλή, το “στόλισαν” δηλώσεις άγνωστων και μη ελεγμένων από την ελληνική κυβέρνηση, μαχητών.
Μπορώ όμως να κατανοήσω το λάθος του προέδρου Ζελένσκι, που εκφράζει μεν, το λαό του διεθνώς με επιτυχία, σ’ αυτό το δύσκολο αγώνα για τη σωτηρία της χώρας του από τους Ρώσους εισβολείς, αλλά με τη διπλωματία και την ιστορία δεν τα πηγαίνει πολύ καλά.
Ενώ ζητά πλήρη υποστήριξη από την Ελλάδα, θεωρείται το λιγότερο αφελές πολιτικά, να φέρνει ακόμα και τον πιο δημοκράτη στρατιώτη του Τάγματος του Αζόφ, να μιλήσει στην ελληνική Βουλή, που μετά βίας η μισή τον χειροκρότησε.
Γιατί εδώ στην Ελλάδα το 40% πιστεύει την προπαγάνδα των Ρώσων και προσπαθεί να δικαιολογήσει την εισβολή τους στη χώρα του, υιοθετώντας το επιχείρημα Πούτιν περί “ύπαρξης ναζιστών που πρέπει να εξολοθρευθούν”.
Βεβαίως για τον κ. Ζελένσκι δεν είναι το πρώτο στραβοπάτημα. Στη Βουλή του Ισραήλ, μίλησε για ολοκαύτωμα της χώρας του, προκαλώντας γιγάντιες αντιδράσεις, με αποτέλεσμα να βγει ο πρωθυπουργός και να διακηρύξει ότι ένα είναι το Ολοκαύτωμα και κανένα όμοιο του.
Όσον αφορά το ανάθεμα, την “ιστορική ντροπή” και τις συνήθεις υπερβολές που ακούστηκαν από τον κ. Τσίπρα, την κα Γεροβασίλη, την κα Αυλωνίτου, από το ΚΚΕ και άλλους, να υπενθυμίσω ότι κάποτε ναζιστές και αριστεροί, ήταν μαζί στην ίδια πλατεία.
Στην πάνω οι χρυσαυγίτες, στην κάτω οι αριστεροί με κοινούς στόχους, την πτώση της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και το μνημόνιο. Εξέφραζαν μαζί την αγανάκτηση μέρους των πολιτών για τα σκληρά οικονομικά μέτρα δίπλα- δίπλα χωρίς καμιά ντροπή.
Ούτε αισθάνθηκαν ντροπή στον ΣΥΡΙΖΑ, όταν ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης, δήλωνε στο κοινοβούλιο πως “δεν υπάρχουν ευπρόσδεκτες και μη ευπρόσδεκτες ψήφοι στη Βουλή” αναφερόμενος στην πιθανότητα η Χρυσή Αυγή να ψηφίσει υπέρ της απλής αναλογικής.
Και βέβαια δεν είπαν κουβέντα, όταν οι ψήφοι των ναζιστών χρυσαυγιτών, προστέθηκαν στις ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ για να μην εκλεγεί πρόεδρος Δημοκρατίας ο κ. Δήμας, να καταρρεύσει η κυβέρνηση Σαμαρά και η χώρα να οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές, τις οποίες και κέρδισε, αλλά τις πλήρωσε ο ελληνικός λαός με 100 δισεκατομμύρια ευρώ. Οι ψήφοι των Ελλήνων ναζιστών ήταν πάντα καλοδεχούμενες επί ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ αρκεί να υπηρετούσαν τα σχέδια τους.
Και ποτέ δεν άκουσα κανένα ανάθεμα ή αρνητικό σχόλιο ή έστω ένσταση για την συγκυβέρνηση με τον Πάνο Καμμένο, ακροδεξιό λαϊκιστή, από καμία δημοκράτισσα Γεροβασίλη ή Αυλωνίτου.
Ο ομογενής Ουκρανός του τάγματος του Αζόφ στη Βουλή, ήταν απλά το άλλοθι του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ για να ενισχύσουν τα επιχειρήματα του Πούτιν για την εισβολή, στην ελληνική κοινωνία και να αποδομήσουν πολιτικά μια ορθή πρωτοβουλία του κ. Μητσοτάκη.
Ας πρόσεχε όμως ο πρωθυπουργός και οι συν αυτώ.
Το λάθος Ζελένσκι, της κυβέρνησης ή του προέδρου της Βουλής που δεν έλεγξαν τις δηλώσεις, σκίασε μια όμορφη ομιλία και μια καλή προσπάθεια να ακουστεί η αλήθεια για την τραγωδία και τις θηριωδίες Ρώσων στην Ουκρανία, κυρίως στα… δύσπιστα αυτιά πολλών συμπατριωτών μας.
Δεν έγινε κατορθωτό. Η αστοχία, αναγνωρίστηκε από την κυβέρνηση, άλλοι όμως συνεχίζουν να κάνουν τις… μωρές παρθένες, παρότι η πλατεία ακόμα κράζει…
Πηγή: afteroffice.gr