Του Σπύρου Μουρελάτου
Η…σταθερά με την Αίγυπτο και ο..γρίφος με την Τουρκία
Η νέα – έστω και πρόσκαιρη – πραγματικότητα στα Ελληνοτουρκικά, αυτή του θερινού μορατόριουμ, όπως αποτυπώθηκε στην προ μίας εβδομάδος συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ δεν διαφοροποιεί ούτε κατ ελάχιστον τις στρατηγικές προτεραιότητες της Αθήνας στην ευρύτερη περιοχή.
Μία από αυτές, η στρατηγική εταιρική σχέση με την Αίγυπτο στο φόντο της πρόσφατης συμφωνίας της τμηματικής οριοθέτησης της Ελληνο – Αιγυπτιακής ΑΟΖ. Οι δύο ηγέτες αναμένεται να επαναβεβαιώσουν τα γερά, ανεπηρέαστα από πρόσκαιρες και τακτικού χαρακτήρα μετατοπίσεις, θεμέλια αυτής της σχέσης στην εφ όλης της ύλης συνάντηση του Έλληνα πρωθυπουργού με τον Αιγύπτιο πρόεδρο, Αμπντέλ Φατάχ Αλ Σίσι, στο Κάιρο, ανήμερα του Αγίου Πνεύματος.
Στρατηγική η σχέση Αθήνας – Καίρου
Η άμεση αποδοχή από τον Μητσοτάκη της πρόσκλησης του Αιγυπτίου προέδρου υποδηλώνει, εξάλλου, το άριστο επίπεδο των διμερών σχέσεων. Όχι μόνον τη συναντίληψη των δύο πρωτευουσών σε επίπεδο περιφερειακής ασφάλειας, αλλά και τα μεγάλα περιθώρια συνεργασίας στον οικονομικό τομέα. Αλλά και στα ενεργειακά, εξ ου και στο Κάιρο θα συνοδεύσει τον πρωθυπουργό και ο Υπουργός Ενέργειας, Κώστας Σκρέκας.
Πέραν της σύσφιξης των διμερών σχέσεων και της επαναβεβαίωσης της κοινής βούλησης αναβάθμισης των τριμερών σχημάτων συνεργασίας, οι δύο ηγέτες αναμένεται να επαναλάβουν πως από την τριγωνική διπλωματία στην Ανατολική Μεσόγειο δεν αποκλείεται καμία χώρα της περιοχής. Έμμεσο κάλεσμα προς την Τουρκία να αποδεχθεί τους κανόνες καλής γειτονίας και να συμβάλλει στη σταθερότητα στη Μεσογειακή λεκάνη και τη Μέση Ανατολή.
Δεν αρκεί η αλλαγή στην τουρκική ρητορική..
Άλλωστε, η…επίθεση φιλίας, μοτίβο, που λανσάρει εσχάτως στις εξωτερικές της σχέσεις η Άγκυρα, προφανώς για να απεγκλωβιστεί από τον κλοιό της…απομόνωσης, που εντάθηκε μετά την αλλαγή φρουράς στο Λευκό Οίκο, θα δοκιμαστεί σε βάθος χρόνου όχι μόνον από την Ελλάδα, αλλά και από τους υπόλοιπους παίκτες στην ευρύτερη περιοχή.
Στην Αίγυπτο ηχούν εδώ και μήνες οι…σειρήνες της τουρκικής επαναπροσέγγισης. Και παρόλο που οι συζητήσεις για την οριοθέτηση των μεταξύ τους θαλασσίων ζωνών έχουν επαναρχίσει, σε τεχνικό επίπεδο, θεαματικά αποτελέσματα δεν αναμένονται τουλάχιστον στο προβλεπτό μέλλον.
Οι δύο χώρες εξακολουθούν να βρίσκονται στην κατάσταση «αυτά, που μας χωρίζουν είναι περισσότερα από όσα μας ενώνουν»: η στήριξη του τουρκικού καθεστώτος στους Αδελφούς Μουσουλμάνους, την Αιγυπτιακή αντιπολίτευση, αλλά και η ενεργός εμπλοκή της Άγκυρας στον εμφύλιο στη Λιβύη, που αποτελεί κάτι σαν την «πίσω αυλή» της Αιγύπτου, διαμορφώνουν προς ώρας σημαντικό…αντεπιχείρημα ενάντια στην εμβάθυνση του Τουρκο – αιγυπτιακού διαλόγου.
Στρατηγική, που κερδίζει, δεν αλλάζει. Και ο Μητσοτάκης εξακολουθεί – ενθαρρυμένος και από τις πρόσφατες εξελίξεις σε περιφερειακό, αλλά και παγκόσμιο επίπεδο – να είναι δεσμευμένος σε μία ενεργό εξωτερική πολιτική. Θεμέλιος λίθος αυτής της στρατηγικής είναι η συνεχής επιδίωξη της ενίσχυσης διμερών ή και πολυμερών δεσμών, που εγγυώνται την ειρήνη, τη σταθερότητα και την ευημερία στην ευρύτερη περιοχή. Και ο άξονας Ελλάδος – Αιγύπτου φαντάζει μία από τις στρατηγικές σταθερές σε μία στρατηγική εξίσωση της Ανατολικής Μεσογείου, που δείχνει να έχει περισσότερες μεταβλητές.
Πηγή: afteroffice.gr