του Ανέστη Γερονικολάκη
Σε αυτό το κρίσιμο και παράλληλα αδιέξοδο ερώτημα έχουν εγκλωβιστεί και πρέπει να απαντήσουν, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, στην προσπάθεια τους, να εκμεταλλευτούν το σοβαρό διεθνές θέμα των υποκλοπών.
Με περισσή υποκρισία και αδιανόητη ταύτιση, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ επιδιώκουν, δημιουργώντας τεχνική πόλωση, την αποκόμιση κερδών, βραχυχρόνια δημοσκοπικά και μακροχρόνια στην κάλπη.
Οι άλλες αντιπολιτευτικές δυνάμεις, εντός και εκτός Κοινοβουλίου, πολιτικές δυνάμεις των λεγόμενων “άκρων” ακολουθούν απόψεις και θέσεις κατά το “δοκούν”.
Οι της “άκρας” αριστεράς θέλουν κρατική ασφάλεια και αστυνόμευση, “στα μέτρα” τους ενώ αντίθετα οι της “άκρας” δεξιάς κομματικοί συνδυασμοί, θέλουν έντονη αστυνόμευση και καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όταν αυτό βολεύει!
Κοινός στόχος όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης, είναι η φθορά του ηγετικού προφίλ του Κυριάκου Μητσοτάκη και η στέρηση αυτοδυναμίας της Νέας Δημοκρατίας, στις νέες εκλογές, μη διστάζοντας να συκοφαντήσουν ακόμη και τη χώρα διεθνώς.
Στις προτάσεις του Πρωθυπουργού για δράσεις και νομοθετικές αλλαγές στην Εθνική Ασφάλεια της χώρας, με περισσότερους ελέγχους και Συνταγματική νομιμότητα, πετάνε την μπάλα στην κερκίδα, ονειρευόμενοι τις δικές τους αλλαγές, που θα τους φέρουν τον έλεγχο των αρμών της εξουσίας και θα τους επιτρέψουν, να εγκαθιδρύσουν ένα ολοκληρωτικό κράτος.
Ολέθρια στρατηγική και για το κόμμα, της αξιωματικής αντιπολίτευσης αλλά ιδιαίτερα και για την ακολουθούμενη ίδια στρατηγική από το κόμμα, του ΠΑΣΟΚ, που μπορεί να αποβεί μοιραία για την επιβίωση του.