του Ανδρέα Κωνσταντάτου
Η κυβέρνηση ελπίζει πως μέσα στο 2022 θα έχει τελειώσει ο πόλεμος στην Ουκρανία και θα έχει ομαλοποιηθεί το 2023 – έτος εκλογών- η αγορά καυσίμων και η κοινωνία θα βρίσκεται σε φάση αποσυμπίεσης.
Γι’ αυτό και το αναθεωρημένο Πρόγραμμα Σταθερότητας 2022-25 που ετοιμάζει το υπουργείο Οικονομικών θα περιγράφει το τέλος της ενεργειακής κρίσης και επιτάχυνση της ανάπτυξης για το 2023.
Η ελπίδα βεβαίως πεθαίνει τελευταία, λένε, και φαίνεται ότι η κυβέρνηση πιστεύει πως δεν θα συναντήσει κι άλλη κρίση μπροστά της.
Από το 2019 μετρά, την μεταναστευτική κρίση και κατόπιν την κρίση στον Έβρο, την πανδημία επί δύο ολόκληρα χρόνια με το βαρύ ανθρώπινο και οικονομικό κόστος, την ελληνοτουρκική κρίση, που λίγο έλειψε να οδηγήσει σε θερμό επεισόδιο στην ΝΑ Μεσόγειο και τώρα έναν πόλεμο που επηρεάζει με καταστροφικές οικονομικές επιπτώσεις τα ελληνικά νοικοκυριά.
“Δικαιούμαστε έναν χρόνο ησυχίας” λένε χαριτολογώντας υπουργοί, που ανέλαβαν να φέρουν σε πέρας με περισσότερη ή λιγότερη επιτυχία η ακόμα και αποτυχία τις συνεχείς κρίσεις.
Ακόμα όμως κι αν δεν μας πλήξουν κι άλλες συμφορές, τα πράγματα δεν διαγράφονται και τόσο ρόδινα για την κυβέρνηση
Είναι γνωστό πως, παρά τη δήλωση του κ Μητσοτάκη ότι δεν τίθεται θέμα αλλαγής του εκλογικού νόμου, η συζήτηση επανέρχεται συνεχώς, καθώς το ποσοστό της αυτοδυναμίας, όσο περνάει ο χρόνος, τόσο απομακρύνεται για τη ΝΔ. “Στις φουρτούνες το καράβι θέλει έναν καπετάνιο κι όχι συνέλευση ναυτών” λένε στελέχη της ΝΔ που ανησυχούν βλέποντας την κατηφόρα στις δημοσκοπήσεις. .
Ο κ. Μητσοτάκης έχει πάρει τις αποφάσεις του και αισιοδοξεί πως στους δώδεκα μήνες που απομένουν μπορεί να σώσει την παρτίδα. Φέτος λένε, στο Μέγαρο Μαξίμου είναι χρονιά των επιδομάτων, ‘δεν θα αφήσουμε αβοήθητους τους πιο αδύναμους οικονομικά συμπολίτες μας” και το 2023 θα είναι χρονιά για ανάπτυξη και πλεόνασμα στον προϋπολογισμό..
Αυτό όμως δεν επιλύει το πρόβλημα της κυβέρνησης που ο βασικός της στόχος είναι η αυτοδυναμία και η πολιτική σταθερότητα. Γιατί τίποτα δεν διασφαλίζει πως με τη λήξη του πολέμου και την αποκλιμάκωση της ακρίβειας, οι δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι που τώρα απομακρύνονται από τη ΝΔ, θα επιστρέψουν για να δώσουν μια ακόμα θριαμβευτική νίκη. Πολύ περισσότερο που η χώρα θα έχει περάσει σύμφωνα με αυτό το σενάριο, σε περίοδο ομαλότητας και ανάπτυξης.
Η επίκληση της πολιτικής σταθερότητας ως βασικό προεκλογικό σύνθημα θα έχει αποδυναμωθεί.
Με τον λαϊκισμό των άκρων να κυριαρχεί, όπως έδειξαν οι γαλλικές εκλογές, κι όπως φαίνεται και εδώ, οι επόμενες εκλογές δεν θα γίνουν για την πολιτική σταθερότητα. Η μάχη θα δοθεί μεταξύ των νέων διαχωριστικών γραμμών που διαμορφώνονται στην κοινωνία. Μεταξύ εκείνων που θέλουν μια ανοιχτή, φιλελεύθερη κοινωνία στην καρδιά της Ευρώπης και εκείνων, με έντονα συντηρητικά χαρακτηριστικά που αισθάνονται τη Δύση, ως αντίπαλο τους.
Για νέες διαχωριστικές γραμμές που διαμορφώνουν οι γαλλικές εκλογές ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση μίλησε χθες και ο πρωθυπουργός.
Δεν είναι τυχαίο που Λεπέν, Μελανσόν και Ζεμούρ ανήκουν στο κλαμπ Πούτιν, άσχετα πως χαμήλωσαν τους τόνους τελευταία, εξαιτίας του πολέμου και μαζί ξεπέρασαν το 50%. Η Λεπέν είχε δηλώσει μάλιστα, πως δυο πρότυπα πολιτικών έχει, τον Πούτιν και τον Τραμπ.
Στη χώρα μας, τώρα αρχίζουν και χαράσσονται οι νέες διαχωριστικές γραμμές, ο πόλεμος στην Ουκρανία αναδεικνύει σιγά σιγά τα δύο στρατόπεδα και η κυβέρνηση πρέπει να αναθεωρήσει τα διλήμματα που θα θέσει στην κοινωνία και τους εκλογικούς στόχους της, αφού δεν θέλει να αλλάξει τον εκλογικό νόμο.
Πηγή: afteroffice.gr