της Μάρθας Λεκκάκου
Σε ελάχιστα 24ωρα όλοι έχουμε μάθει τα πάντα γι’ αυτόν τον πρώην κωμικό, οικογενειάρχη, μικρόσωμο Εβραϊκής καταγωγής πρόεδρο της Ουκρανίας με τα γνωστά μας πια χακί κοντομάνικα.
Μάθαμε πώς έγινε δημοφιλής, τι σαρωτικά εκλογικά ποσοστά έλαβε, ποιος τον χρηματοδότησε, πόσο καλός επιχειρηματίας του θεάματος υπήρξε, πώς μπορεί και λικνίζεται πάνω σε ψηλοτάκουνες μπότες όταν η τέχνη το απαιτεί, ακόμη και πώς καταφέρνει να παίζει πιάνο με το …γεννητικό του όργανο! (Προσωπικά, είδα αρκετά του βίντεο στο youtube και ομολογώ ότι ευθύμησα αρκετά).
Παίζοντας πιάνο με έναν ιδιαίτερα αντισυμβατικό τρόπο…
Κωμικός γαρ, άρα αντισυμβατικός και αυτο/σαρκαστικός, είναι απολύτως απαλλαγμένος από την εικόνα «κορσέ» ενός «συνηθισμένου» πολιτικού που πρέπει να εμπνέει σιγουριά και ασφάλεια στον πολίτη μέσα από μια μετρημένη, μετριοπαθή, «ζυγισμένη» συμπεριφορά.
Με τη συνολική του στάση σε μια πρωτοφανή επίθεση από μια υπερδύναμη χώρα όπως η Ρωσία σε μια ανεξάρτητη και ελεύθερη χώρα, ο Ζελένσκι εκούσια πάντως ή ακούσια, δείχνει πώς μπορεί στην πολιτική να γίνει κάποιος, έστω και αυτοσχεδιαστικά, ακαταμάχητα γοητευτικός.
Μπορεί και λικνίζεται πάνω σε ψηλοτάκουνες μπότες όταν η τέχνη το απαιτεί
Είναι μικροκαμωμένος, με έξυπνη φάτσα, μεγάλα εκφραστικά μάτια, καθαρή άρθρωση που όταν μιλά σείεται ολόκληρος, διατυπώνει πολιτικό λόγο σαν ένας απλός άνθρωπος της διπλανής πόρτας, σαν τον γείτονα που έρχεται να σου ζητήσει ζάχαρη για τον καφέ του. Δεν θα του ανοίξεις την πόρτα; Μάλλον -έως και σίγουρα- ναι.
Στις δημοκρατικές κοινωνίες της Δύσης, αυτή η επικοινωνιακή αμεσότητα είναι κάτι παραπάνω από αποδεκτή και καλοδεχούμενη. Αποτελεί έως και το ζητούμενο στην πολιτική όπου «Ο πολιτικός πρέπει να είναι κοντά στον πολίτη, να έχει χιούμορ, να χαμογελά αλλά και να μη φοβάται να γελά με την καρδιά του». Όλα αυτά τα έχει ο Ζελένσκι και επειδή δεν προσέτρεξε να σώσει το τομάρι του, ήδη έχει αναχθεί ήρωας σε όλη τη Δύση και τους υποστηρικτές της. Είναι όμως και κάτι παραπάνω από αυτό.
Βλέποντας από την πρώτη μέρα της επίθεσης τα πολύωρα προγράμματα ενημέρωσης των ελληνικών – αλλά και των διεθνών – τηλεοπτικών σταθμών για την επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία, έγινε αντιληπτό ότι το πρόσωπο που κλέβει την παράσταση είναι ο Ζελένσκι.
Πιο τηλεοπτικός δεν γίνεται. Με χροιά φωνής που «τραβάει» τα 3,4,5 μαζεμένα σύμφωνα της κάθε ουκρανικής λέξης, σφίγγει τα χείλη του, κάνει δεκάδες γκριμάτσες, κουνά τα χέρια του εμφατικά και μιλά για τη χώρα του σαν να παίζει παντομίμα. Μέσα στην τραγικότητα της κατάστασης, ο Ζελένσκι όταν απευθύνεται είτε στους Ευρωπαίους ηγέτες είτε στον λαό του μέσα από τα social media, είτε στον ίδιο τον Πούτιν, ακριβώς λόγω της αντισυμβατικότητάς του αλλά και των επικοινωνιακών του δεξιοτήτων μετατρέπεται αυτόματα από Δαυίδ του πολέμου -και της πολιτικής- σε Γολιάθ.
Ο Ζελένσκι δεν είναι μόνον ένας ήρωας. Είναι ένας σταρ ήρωας.
Πηγή: todaypress.gr