του Ανδρέα Κωνσταντάτου
Ύστερα από την έκρηξη του ρωσικού αναθεωρητισμού, το μάθημα της Ουκρανίας και τις απειλές Πούτιν, ακόμα σε Φινλανδία και Σουηδία, πιστεύω πως δεν υπάρχει Έλληνας, που πιστεύει πως κακώς προμηθεύτηκε η χώρα μας, τα πολεμικά αεροσκάφη Rafale, τις φρεγάτες Belhara, πως κακώς προχώρησε στον εκσυγχρονισμό των F-16 και συζητά και την αγορά F-35.
Εκτιμώ επίσης πως δεν υπάρχει κανείς σοβαρός, που να πιστεύει πως το ΝΑΤΟ θα μας συνδράμει, αν δεχτούμε επίθεση από την Τουρκία στα νησιά. Αυτό είναι ξεκάθαρο και από το καταστατικό του.
Η μόνη χώρα που θα μπορεί να βοηθήσει στρατιωτικά είναι η Γαλλία με την οποία έχουμε υπογράψει σαφή αμυντική συμφωνία. Και αυτή η βοήθεια θα έρθει -αν έρθει- σε δεύτερο χρόνο.
Εμείς θα σηκώσουμε το βάρος της άμυνας με τα δικά μας πανάκριβα οπλικά συστήματα που αγοράζουμε.
Η αριστερά, κομμουνιστική και ριζοσπαστική αρνήθηκε να ψηφίσει την αμυντική θωράκιση της Ελλάδας, αρνήθηκε να εγκρίνει την αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία και θα καταψηφίσει και την αμυντική συνεργασία με τις ΗΠΑ.
Κοντόφθαλμη πάντα, αριστεροκοιτάζει ακόμα στην Ρωσία αναπολώντας το “ένδοξο” σοβιετικό παρελθόν και θέλει να ξεχνά πως η σημερινή Ρωσία, είναι μια ολιγαρχική χώρα που “ξηλώνει” ακόμα και μετά από τριάντα χρόνια, τον Λένιν, ακρωτηριάζοντας ένα ακόμα έργο του, την Ουκρανία.
Ο κ Τσίπρας ήταν εκείνος που πήγε στον Πούτιν το 2015 για να …ζητιανέψει πέντε δισεκατομμύρια δολάρια και τον έστειλε στην ΕΕ και το ΔΝΤ.
Οι συνεργάτες και οι υπουργοί του (Κοτζιάς, Λαφαζάνης ) ήταν εκείνοι που συγκινήθηκαν και μερικοί δάκρυσαν, όταν μπήκαν στις τεράστιες αίθουσες του Κρεμλίνου, ψάχνοντας για τα φαντάσματα του Στάλιν, του Χρουστσόφ και του Μπρέζνιεφ.
Ακόμα και τώρα που η εισβολή προκαλεί τη διεθνή κοινότητα και απειλεί όλο το παγκόσμιο σύστημα ασφάλειας, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αποφεύγουν σαφείς και καταδικαστικές δηλώσεις. Ο κ. Τσίπρας μάλιστα πρότεινε νέο δόγμα εξωτερικής πολιτικής “Η Ελλάδα δεν πρέπει να είναι το προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης προς την Ανατολή, αλλά η γέφυρα μεταξύ Ανατολής και Δύσης”.
Θέτοντας έτσι υπό αμφισβήτηση, το δόγμα της χώρας “ανήκομεν εις τη Δύση” και στο ΝΑΤΟ, όταν εναγωνίως αυτό αναζητά η Φινλανδία.
Εύκολα γίνεται αντιληπτή η ζάλη, στην οποία έχει περιέλθει ο Αλέξης Τσίπρας για να λέει όλα αυτά. Η εισβολή στην Ουκρανία ανέτρεψε όλα τα επιχειρήματα του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ κατά της αγοράς των νέων αμυντικών όπλων που προμηθεύεται η χώρα μας, αλλά και κατά των αμυντικών συμφωνία με Γαλλία και ΗΠΑ.
Παράλληλα όμως υπονόμευσε τη νέα στρατηγική του κ Τσίπρα κατά της κυβέρνησης, με πρόσχημα την ακρίβεια. Τώρα γνωρίζουν οι καταναλωτές πώς αυξήθηκαν οι τιμές στην ενέργεια και στα καύσιμα και ποιος είχε μειώσει μήνες τώρα, την μεταφορά φυσικού αερίου στην ΕΕ για να εκβιάσει.
Ασφαλώς ο αναθεωρητισμός του Πούτιν, ενθαρρύνει και τον Ερντογάν και ενισχύει τα επιχειρήματα του για τα νησιά μας. Και αυτό πρέπει να το καταλάβουν και κυβέρνηση και αντιπολίτευση.
Η Ελλάδα βέβαια δεν είναι Ουκρανία, γιατί και ισχυρές ένοπλες αποτρεπτικές δυνάμεις έχει και ομοιογενή πληθυσμό και είναι μέλος ισχυρών αμυντικών συμμαχιών.
Αλλά τώρα που το διεθνές σύστημα ασφαλείας που γνωρίζαμε …τρίζει επικίνδυνα, είναι ανάγκη να δούμε ξανά τα πράγματα. Και το δόγμα στην εξωτερική και αμυντική πολιτική μας, δεν είναι να γίνουμε “γέφυρα” που προτείνει ο κ Τσίπρας, αλλά να γίνουμε “αστακός”, το “Ισραήλ” της Ευρώπης.
Πηγή: afteroffice.gr