του Δημήτρη Φρέσκου
Στην αρχή της πανδημίας, πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις χαρακτήρισαν τον αγώνα κατά του ιού ως πόλεμο. Τώρα όμως , ο φόβος ενός πραγματικού πολέμου καταδιώκει την Ευρώπη που βιώνει ρεαλιστικά μια προπολεμική περίοδο ιδιαίτερα τις τελευταίες εβδομάδες.
Είναι η πιο επικίνδυνη στιγμή για την Ευρώπη μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου πριν από τριάντα χρόνια. Ο πόλεμος έχει πάψει να είναι αδιανόητος και η ειρήνη δεν είναι πλέον δεδομένη. Η κορύφωση της έντασης έχει φτάσει πλέον στο σημείο του «ποιος θα είναι εκείνος που θα πατήσει πρώτος την σκανδάλη». Το μόνο σίγουρο είναι πως η ανάφλεξη Δύσης -Ανατολής είναι ζήτημα χρόνου και τύχης. Και φυσικά η Ουκρανία είναι μόνο η αφορμή.
Tanks of the Ukrainian Armed Forces are seen during drills at an area of the Joint Forces Operation in an unknown location in Eastern Ukraine, in this handout picture released April 20, 2021. Press service of Joint Forces Operation/Handout via REUTERS ATTENTION EDITORS – THIS IMAGE HAS BEEN SUPPLIED BY A THIRD PARTY.
Δεν εμφανίστηκε ξαφνικά αυτή η κρίση
Η Ρωσία με όχημα την ενέργεια γρήγορα επέβαλε τους όρους της στον βορά της Ευρώπης. Η ενεργειακή εξάρτηση εξασφάλισε την ανοχή και τις κατά το δυνατό ελάχιστες αντιδράσεις όταν για πρώτη φορά εισέβαλε στην Ουκρανία, το 2014, αφήνοντας πίσω δυνάμεις πληρεξουσίου στην ανατολική Ουκρανία.
Προσάρτησε την Κριμαία, ένα αναγνωρισμένο έδαφος της Ουκρανίας, το οποίο τώρα χρησιμοποιείται ως στρατιωτική περιοχή κατά της χώρας της. Η περιοχή του Ντόνετσκ και του Λουκανσκ στην Ανατολική Ουκρανία έχουν ήδη αυτοανακηρυχθεί ανεξάρτητες «δημοκρατίες» καθώς εκεί υπερτερούν αριθμητικά οι Ρώσοι. Οι μη αναγνωρισμένες εκεί κρατικές οντότητες έχουν ντε φακτο αποσχισθεί από την Ουκρανία.
Και επιπλέον είναι εξοπλισμένες (από την Ρωσία) με σύγχρονο εξοπλισμό.
Και όλα αυτά μετά την εισβολή της Ρωσίας στη Γεωργία το 2008 και την κατοχή της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας αλλά και την τοποθέτηση στρατιωτών στην περιοχή της Υπερδνειστερίας της Μολδαβίας ενάντια στις επιθυμίες της κυβέρνησης αυτής της χώρας.
Ο Πούτιν χρησιμοποιεί ως δικαιολογία για τα όσα πράττει η Μόσχα τον ισχυρισμό ότι το ΝΑΤΟ πλησιάζει απειλητικά τη Ρωσία.
Κάνει αναφορές στην κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης όταν οι τότε ηγέτες της εξασφάλισαν από από τους ηγέτες της δύσης (Ρέιγκαν, Μπους, Κολ, Σρέντερ, Μέιτζορ) τη δέσμευση πως το ΝΑΤΟ δεν θα έφθανε στα σύνορα της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Ο Κολ είχε μάλιστα διαβεβαιώσει τον Γκορμπατσόφ πως στην περίπτωση ένωσης των δύο Γερμανιών νατοϊκά στρατεύματα δεν θα εγκαθίστανταν στα εδάφη της Ανατολικής. Δυστυχώς καμία από τις διαβεβαιώσεις αυτές δεν δόθηκε εγγράφως. Και το ΝΑΤΟ δεν κράτησε την υπόσχεσή του. Με την ένταξη των Βαλτικών χωρών το «στρατηγικό βάθος» εξαερώθηκε. Η Αγία Πετρούπολη βρίσκεται τώρα σε απόσταση 160 χλμ. από το ΝΑΤΟ και η Μόσχα γύρω στα 800 χλμ.
Η αλήθεια ωστόσο είναι ότι αυτή η κρίση δεν έχει καμία σχέση με την ασφάλεια της Ρωσίας. Αυτό είναι ένα εσωτερικής κατανάλωσης μήνυμα που προορίζεται για τον ρωσικό λαό. Το μόνο ζήτημα είναι οι ζώνες οικονομικής επιρροής που αποτελούν το επόμενο αποφασιστικό βήμα για την επίτευξη του στρατηγικού στόχου του Πούτιν: την επανασυναρμολόγηση του παλιού σοβιετικού μπλοκ υπό την καπιταλιστική ηγεμονία της Μόσχας .
Ο Πούτιν είπε το 2005 ότι η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης ήταν η «μεγαλύτερη γεωπολιτική καταστροφή» του 20ού αιώνα. Το ουσιαστικό βήμα για την «διόρθωση» της ιστορίας είναι η υποταγή της Ουκρανίας. Ο Πούτιν έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι οι Ουκρανοί και οι Ρώσοι είναι «ένας λαός». Απαιτεί επίσης από το ΝΑΤΟ να αποσύρει τις δυνάμεις του από τα κυρίαρχα κράτη μέλη του στην Ανατολική Ευρώπη. Εν ολίγοις, ο Πούτιν απαιτεί ουσιαστικά να γίνει το ΝΑΤΟ μια σκιώδης συμμαχία.
ΗΠΑ: Τόλμα αν μπορείς
Η στάση της Αμερικής σε αυτή την περίοδο κρίσης είναι πρακτικά μια πρόκληση – πρόσκληση στον Πούτιν να εισβάλει στην Ουκρανία. Η Ουάσιγκτον είναι αποφασισμένη να τελειώσει μια και καλή την υπόθεση καθώς όπως αποδείχθηκε στην πράξη ,ανοχή και η υποχωρητικότητα στο βωμό της ειρήνης άνοιξαν απλά περισσότερο την Ρωσική όρεξη. Οι ΗΠΑ είναι “έτοιμες για όλα τα σενάρια”: οικονομικά αντίποινα άνευ προηγουμένου σε περίπτωση πολέμου που θα μπορούσε να ξεσπάσει “ανά πάσα στιγμή”.
Πηγή: todaypress.gr