του Δημήτρη Φρέσκου
Η κρίση στην Ουκρανία βαθαίνει. Η διαπραγματευτική διαδικασία μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας δεν έφερε το επιθυμητό αποτέλεσμα ενώ δεν είναι ακόμη γνωστό πώς ακριβώς απάντησαν οι ΗΠΑ στο αίτημα της Ρωσίας για εγγυήσεις ασφαλείας. Η κυβέρνηση της Ουάσιγκτον ζήτησε από τη Μόσχα να μην κοινοποιηθεί το περιεχόμενο της επιστολής στο διεθνές κοινό. Αυτό το γεγονός πιστοποιεί από μόνο του την ύπαρξη μυστικών και έντονων παρασκηνιακών διαβουλεύσεων .
Την ίδια ώρα, η συγκέντρωση μεγάλης Ρωσικής στρατιωτικής δύναμης στα σύνορα με την Ουκρανία συνεχίζεται με γοργούς ρυθμούς. Εάν οι διαπραγματεύσεις αποτύχουν, θεωρείται βέβαιο ότι η Ρωσία θα κάνει το επόμενο βήμα στο επιχειρησιακό πεδίο .Από το εύρος αυτού του «βήματος» θα εξαρτηθούν πολλά καθώς θα καθορίσει τον τρόπο εμπλοκής του ΝΑΤΟ στην Ρώσο-ουκρανική κρίση που εξελίσσεται δυστυχώς ως πρώτη μετά χρόνια γεωπολιτική αναμέτρηση Ανατολής – Δύσης. Έτσι το βλέπουν ήδη, τόσο η Ρωσία όσο και η Αμερική με τους συμμάχους τους.
Δεν είναι τυχαίο που ο Αμερικανικός παράγοντας στέκεται απέναντι και «βάζει πιπέρι» σε όποια φωνή είναι διαφορετική από τη γραμμή του Λευκού Οίκου ακόμη και αν πρόκειται για χώρες όπως η Γερμανία που ήδη στην Ουάσιγκτον θεωρείται μαύρο πρόβατο και επικίνδυνος πόλος διάσπασης του ενιαίου μετώπου.
Τα έχουν με τους Γερμανούς οι Αμερικανοί
Η παρούσα πολιτική της Γερμανίας της περισσότερο ευνοημένης χώρας από τα Αμερικανικά κεφάλαια στην Ευρώπη μετά τον πόλεμο δεν ήταν αυτή που περίμενε ο θείος Σαμ. Η κυβέρνηση του Βερολίνου αντιστέκεται στην παροχή όπλων στην Ουκρανία και υποστηρίζει ότι πρέπει να ακολουθηθεί μια πολιτική «κατευνασμού» προς τη Ρωσία. Η Γερμανία κοιτάζει το συμφέρον της, εξαρτάται σχεδόν αποκλειστικά από τη Ρωσία για την προμήθεια φυσικού αερίου και σε κάθε περίπτωση αρνείται να υποστηρίξει μια σκληρή στάση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ απέναντι στη Ρωσία.
Από την άλλη πλευρά η Γαλλία, και οι χώρες δορυφόροι της όπως η Ελλάδα ακολουθούν διαφορετική στάση. Στους δύο πόλους όπως διαμορφώνονται εντός της ΕΕ και του ΝΑΤΟ η Ελλάδα έχει επιλέξει πλευρά και αυτή είναι η Αμερικανική και έχει λόγους να το κάνει.
Η κρίση δεν περιορίζεται στην Ουκρανία
Η Ρωσική Ομοσπονδία νιώθει πιο δυνατή από ποτέ και επιδιώκει τη ρεβάνς από τη Δύση. Με απλά λόγια στοχεύει κυρίως στην απομάκρυνση του ΝΑΤΟ από αυτό που η Ρωσία αποκαλεί «εγγύς περιφέρεια». Θέλει να γυρίσει το χρόνο πίσω και να ανακτήσει όσα έχασε μετά τον Ψυχρό Πόλεμο όταν το ΝΑΤΟ με την πολιτική «ανοιχτών θυρών», έβαλε πόδι στις χώρες που παραδοσιακά ανήκαν στην ρωσική σφαίρα επιρροής.
Αυτό όσο σημαντικό και αν ορίζεται από τον Βλαντιμίρ Πούτιν για την ασφάλεια της Ρωσικής Ομοσπονδίας είναι εξαιρετικά επικίνδυνο για την ειρήνη και την ασφάλεια της Ευρώπης .
Για τη Δύση, οι απαιτούμενες εγγυήσεις ασφαλείας της Μόσχας που απαιτούν να αποσυρθεί το ΝΑΤΟ από την άμεση περιοχή της Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένων των κρατών μελών θα σήμαινε αυτομάτως ολική αναθεώρηση της αρχιτεκτονική ασφάλειας της Ευρώπης. Αυτό είναι προφανώς κάτι που δεν επιθυμεί η Ουάσιγκτον.
