Τη μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Αρτεμίου τιμά σήμερα, 20 Οκτωβρίου, η Εκκλησία μας. Ο Άγιος Αρτέμιος ο οποίος ήταν διακεκριμένος πολιτικός του Βυζαντίου και ευσεβέστατος χριστιανός. Ο Μέγας Κωνσταντίνος, εκτιμώντας τα ηθικά και πολιτικά του χαρίσματα, του έδωσε το αξίωμα του πατρικίου και τον διόρισε Δούκα και Αυγουστάλιο της Αλεξανδρείας.
Το 357 μ.Χ. πηγαίνει στην Πάτρα, κατ’ εντολή του Αυτοκράτορα Κωνσταντίου, γιου του Μεγάλου Κωνσταντίνου, για να παραλάβει τα σεπτά λείψανα του Αγίου Ανδρέα και να τα ανακομίσει στον νεόκτιστο Ναό των Αγίων αποστόλων στην Κωνσταντινούπολη (3 Μαρτίου 357 μ.Χ.).
Κατά την διαμονή του στην Πάτρα και με την επίβλεψη του κατασκεύασε υδραγωγείο. Στρατοπεδευμένος στην περιοχή της Μονής Γηροκομείου ελεούσε και βοηθούσε πλήθος αναξιοπαθούντων και κυρίως γερόντων, γεγονός που δικαιολογεί την τοπωνυμία Γηροκομείο.
Όταν, το 363 μ.Χ., ο Αρτέμιος άκουσε ότι ο Ιουλιανός ο Παραβάτης βασάνιζε τους χριστιανούς στην Αντιόχεια, ήλθαν στα χείλη του τα λόγια του ψαλμωδού Δαβίδ προς το Θεό: «Κύριε, πνεύματι ἡγεμονικῷ στήριξόν με» (Ψαλμός Ν’ (50), στ. 14). Κύριε, στήριξε με με σκέψεις σταθερές και θέληση ισχυρή, που να κυριαρχεί μέσα μου και να με κατευθύνει στην υπεράσπιση του αγαθού με θάρρος.
Πράγματι, ο Αρτέμιος, με τη δύναμη που του έδωσε ο Θεός, πήγε αμέσως στην Αντιόχεια και με παρρησία ήλεγξε ευθέως τον Ιουλιανό για τις παρανομίες του κατά των χριστιανών. Ο Ιουλιανός, που δεν περίμενε τέτοια στάση από αξιωματούχο, τον συνέλαβε και τον μαστίγωσε αλύπητα. Έπειτα του έσπασε τα κόκαλα με πέτρες, και τελικά τον αποκεφάλισε. Το Ιερό λείψανο του Αρτεμίου παρέλαβε κάποια διακόνισσα, η Αρίστη, που το μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη, στο ναό του προφήτου Προδρόμου.
Υπάρχουν πολλά κοινά σημεία όχι μόνο εξωτερικά αλλά και βαθύτερα μεταξύ του Αγίου Αρτεμίου και της Ελληνικής Αστυνομίας, ώστε να δικαιώνεται αυτή η ανακήρυξή του ως προστάτου της Ελληνικής Αστυνομίας.
Α) Το αξίωμά του (Δουξ) περιλάμβανε καθήκοντα ανάλογα μ’ εκείνα των Αστυνομικών, τα οποία με συνέπεια τα υπηρέτησε.
Β) Η Θαρραλέα και μέχρι θανάτου αντίσταση του Αγίου στην παρανομία του Ιουλιανού, για χάρη της υπεράσπισης και προστασίας των αδικουμένων και δυναστευομένων χριστιανών πολιτών, μπορεί να αποτελέσει πρότυπο για τους άνδρες και γυναίκες της Ελληνικής Αστυνομίας, αφού ο Αστυνομικός, με τυφλή προσήλωση στο καθήκον, χωρίς υποχωρήσεις και συμβιβασμούς, πρέπει να μένει συνεπής και ακέραιος στο καθήκον, με θυσία, αν χρειαστεί, ακόμα και της ζωής του.
Γ) Ο έλεγχος της παρανομίας και η προσπάθεια του Αγίου ν’ αποτρέψει και αυτόν ακόμα τον αυτοκράτορα από την εφαρμογή μιας λανθασμένης τακτικής.
Έτσι και η Αστυνομία προσπαθεί να επαναφέρει στην τάξη κάθε ατακτούντα και αντιτιθέμενο στο θείο και ανθρώπινο δίκαιο.
Δ) Η παρουσία του Αγίου ενέπνεε στους Χριστιανούς θάρρος, εμπιστοσύνη και αίσθημα ασφάλειας. Το ίδιο και ο Αστυνομικός εμπνέει τα ίδια συναισθήματα με την παρουσία του σε κάθε χώρο.
Ε) Με το ειρηνικό φρόνημα και την ακεραιότητά του ο Άγιος κατάφερε να αποσπάσει από την ειδωλολατρία πολλούς και να τους φέρει στο φως της χριστιανικής αλήθειας.
Αλλά και ο Αστυνομικός καλείται να εργασθεί, ώστε άνθρωποι με παράνομη και αντικοινωνική δράση και συμπεριφορά να μεταβληθούν σε νομοταγείς και χρηστούς πολίτες.
Στ) Τέλος ο Άγιος αγαπούσε τους Χριστιανούς, είχε ψυχική επικοινωνία μαζί τους, απέκτησε την εμπιστοσύνη τους, ανάλωσε τη ζωή του, προκειμένου να τους εξασφαλίσει την πνευματική τους ανεξαρτησία και το δικαίωμα να πιστεύουν ελεύθερα.
Και ο Αστυνομικός αγαπά το λαό, μοχθεί και κοπιάζει νύκτα και ημέρα για να περιφρουρεί τη γαλήνη, την τάξη, την ασφάλεια, την ειρήνη κι την ελευθερία. Να τον διακονεί, να παραστέκεται στα προβλήματά του, να συνεργάζεται μαζί του.