Παραμονές του…game 3 της σειράς Μητσοτάκης – Ερντογάν, ζητούμενο για το Μέγαρο Μαξίμου μοιάζει να είναι…ό,τι δε συνέβη στις ελληνοτουρκικές σχέσεις μετά τις προηγούμενες δύο συναντήσεις του Έλληνα πρωθυπουργού και του Τούρκου προέδρου.
Δηλαδή, καταλλαγή, προβλεψιμότητα και ει δυνατόν μία κάποια σταθερότητα σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο. Ποιοι παράγοντες, όμως θα καθορίσουν το «ήσυχο καλοκαίρι» στο οποίο ομνύει η Αθήνα; Στην παρούσα συγκυρία οι σχέσεις Ελλάδος – Τουρκίας δείχνουν να υπόκεινται στους όρους και την εξέλιξη ενός μεγαλύτερου παιγνίου, το οποίο βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη.
Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να διαχειριστούμε τις διαφορές μας, χωρίς να καταφύγουμε σε κλιμάκωση της έντασης και αποφεύγοντας αυτό, που συνέβη το περασμένο καλοκαίρι» φρόντισε να διαμηνύσει στην γείτονα, ένα 24ώρο προ του τετ α τετ στις Βρυξέλλες ο Μητσοτάκης μέσω του France 24.
Και η επιστροφή σε ένα μοτίβο, όπου η αμοιβαία κατανόηση των υπαρκτών διαφορών μας με την Τουρκία δεν θα οδηγεί σε στρατιωτική κλιμάκωση, σαν αυτή, που βιώσαμε το καλοκαίρι του 2020 είναι ο αντικειμενικός και πιθανώς ο μοναδικός στόχος της ελληνικής αποστολής.
Κακά τα ψέματα, όμως. Πρόκειται για μία προοπτική, που εάν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές, δεν εξαρτάται αποκλειστικά και μόνον από τη στρατηγική και τις επί μέρους τακτικές του Μητσοτάκη και του Δένδια.
Είναι σχεδόν βέβαιο, πως η Άγκυρα αιφνιδιάστηκε από την αποφασιστικότητα, αλλά και τα διπλωματικά/στρατιωτικά reflex, που επέδειξε η Αθήνα κατά την πολύμηνη όξυνση στις διμερείς σχέσεις. Έλαβε το μήνυμα ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν είναι οπαδός του κατευνασμού.
Όμως, η αναδίπλωση Ερντογάν και η υπαναχώρηση του από τις πολεμοχαρείς κορώνες του προηγούμενου χρονικού διαστήματος συνδέεται και με την αλλαγή εποχής στο Λευκό Οίκο. Ο νέος του ένοικος δεν δείχνει διατεθειμένος να συμβιβαστεί με τον τουρκικό επεκτατισμό, ούτε να κάνει τα στραβά μάτια σε εξελίξεις, που απειλούν να προκαλέσουν σοβαρά ρήγματα στο ΝΑΤΟ, όπως η Ρώσο – τουρκική συμφωνία για τους S – 400.
Καθώς οι κυριότεροι παίκτες στην ευρύτερη περιοχή και όχι μόνο επανατοποθετούνται, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις βρίσκονται εν αναμονή της έκβασης της Αμερικάνο – τουρκικής διαπραγμάτευσης. Ο Ερντογάν γνωρίζει πολύ καλά πως η διαιώνιση του ψυχροπολεμικού κλίματος με την Ουάσιγκτον θα υπονομεύσει μεσοπρόθεσμα τα στρατηγικά συμφέροντα της χώρας του. Στο εν εξελίξει…παζάρι κρύβει και κάποιους…άσους στο μανίκι του, όπως ο ρόλος, που μπορεί να διαδραματίσει η Τουρκία στο Αφγανιστάν, καλύπτοντας το στρατηγικό κενό, που αφήνει η αποχώρηση των ΗΠΑ.
Υπό αυτό το πρίσμα, οι «συντεταγμένες» της συνάντησης της Δευτέρας στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ είναι τούτη την ώρα άγνωστες. Θα καθορισθούν εν πολλοίς από το ραντεβού Μπάιντεν – Ερντογάν, που θα προηγηθεί για λίγες ώρες του τετ α τετ Μητσοτάκη – Ερντογάν.
Ο Μητσοτάκης γνωρίζει τους όρους τους παιχνιδιού και μοιάζει εξοικειωμένος με την μεγάλη εικόνα. Και παρά το αρνητικό…προηγούμενο των τελευταίων μηνών γνωρίζει πως η τακτική επικοινωνία είναι ο ασφαλέστερος δρόμος προς την εκτόνωση εντάσεων, προτού αυτές αγγίξουν σημεία…χωρίς επιστροφή.
Και προκειμένου να εγκαταστήσει έναν αποδοτικότερο δίαυλο επικοινωνίας έδωσε το πράσινο φως για την αυριανή κατ ιδίαν συνάντηση, χωρίς την παρουσία λοιπών αξιωματούχων.
Σε δεύτερο επίπεδο είναι και μία κίνηση, που αποπνέει αυτοπεποίθηση. Ο Μητσοτάκης δεν έχει να φοβάται κάτι από το αυριανό τετ α τετ. Όσο η Αθήνα καθιερώνεται στις σημαντικότερες πρωτεύουσες ως ο πλέον αξιόπιστος συνομιλητής στην ευρύτερη περιοχή, είναι η Άγκυρα, αυτή…που δίνει…εξετάσεις και αυτή, που έχει να επωφεληθεί από την εξομάλυνση στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Σε διάστημα 10 ημέρου, ο Ερντογάν αντιμετωπίζει δύο κρίσιμα ορόσημα: τη συνάντηση με τον Μπάιντεν και την Ευρωπαική Σύνοδο Κορυφής, για το συνολικό πλαίσιο των ευρωτουρκικών σχέσεων. Και πίσω από τον μικρομεγαλισμό του, σίγουρα θα εύχεται να τα πάει καλύτερα από την Εθνική του στην πρεμιέρα του Euro…
Πηγή: afteroffice.gr