του Στάθη Κεφαλούρου
Διανύουμε αισίως το έτος Σκαλκώτα, δηλαδή γιορτάζουμε τα 70 χρόνια από τον αποδημία του και προς τιμή του δικαίως γίνονται εκδηλώσεις στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Ο Νίκος Σκαλώτας απ’ τη Χαλκίδα υπήρξε εξαιρετικός συνθέτης παγκοσμίου εμβέλειας. Ένας από τους κορυφαίους συνθέτες του 20ου αιώνα. Άλλαξε τα δεδομένα της εποχής του και τάραξε τα νερά την γαλήνιας έως τότε λίμνης της κλασικής μουσικής. Δεν ήταν ένα βότσαλο στη λίμνη. Ήταν η διπλανή απέραντη θάλασσα, που πάντα φεύγει, έρχεται και ξαναφεύγει. Μοναδική περίπτωση μαθητή, που έγινε δάσκαλος για τον δάσκαλό του Arnold Shoenberg. Ταπεινώθηκε ακούσια και εξυψώθηκε περιούσια.
Όλα τα παραπάνω δεν τα βρήκαμε σε κάποιο εγκυκλοπαιδικό λήμμα. Τα καταλάβαμε μέσα με μία μόλις ώρα στην παράσταση Cadenza, που διοργάνωσε η βιβλιοθήκη του Μεγάρου Μουσικής χθες 16 Νοεμβρίου 2019. Ήταν ένα δραματικό αναλόγιο για ηθοποιό και βιολί για την ζωή του Σκαλκώτα βασισμένο στο ποιητικότατο όσο και κατατοπιστικότατο κείμενο της Αγγελικής Δαρλάση, που θα μπορούσε να σταθεί σε οποιαδήποτε θεατρική σκηνή.
Εξαιρετική η σκηνοθεσία της Νατάσας Τριανταφύλλη. Με το σχεδόν τίποτα έκανε πάλι τα πάντα. Μας έκανε να νιώθουμε πως βλέπουμε μια μεγάλη παράσταση με τα δωρικά μέσα ενός μόλις θεατρικού αναλογίου. Ή αν ήθελες, έκλεινες απλώς τα μάτια και άκουγες ένα ραδιοφωνικό θέατρο σπάνιας ποιότητας παλαιότερων και καλύτερων εποχών.
Είχε όμως συνεργάτη και ηθοποιό με μέγεθος αυτοκρατορικό. Ο Ρένος Χαραλαμπίδης με τις εύρος της Θράκης, απ’ όπου κατάγεται, γέμιζε την σκηνή και την ζωή. Τρεις σκάλες έχει για το κοινό η απολαυστική του φωνή. Εκείνη του αφηγητή, του ποιητή ή και της ποίησης της ίδιας. Ό,τι καλύτερο δηλαδή. Διάβαζε και ερμήνευε ταυτόχρονα. Σαν να κρυφοκοιτούσαμε τις πρόβες μιας απαιτητικής παράστασης ήταν. Επίσης, ίσως να μην έχει σημειωθεί αρκούντως πως ο Ρένος Χαραλαμπίδης διαθέτει τις πιο αθέλητες χορευτικές κινήσεις, που συναντά κανείς στους ηθοποιούς των καιρών μας.
Το βιολί που τον πλαισίωνε, ο Πέτρος Χρηστίδης, εκτός από τις αρετές του στην μουσική έκλεβε πολλές φορές τις εντυπώσεις με τον ενθουσιασμό και το νεύρο, με το οποίο εφάρμοζε τις σκηνοθετικές οδηγίες καλύπτοντας όλο τον χώρο της αίθουσας. Γινόταν συχνά η εύθυμη και ανάλαφρη νότα της ιστορίας.
Κοντολογίς, απολαυστική και παράλληλα παιδαγωγική κρίνεται η παράσταση Cadenza στον Πολυχώρο της Μουσικής Βιβλιοθήκης του Μεγάρου Μουσικής, η οποία συνεχίζεται ακόμη στις 22,23/11 στις 20:30.
Κατά την διάρκεια της μάθαμε οριστικά πως η μουσική γράφεται την νύχτα.
Στάθης Κεφαλούρος